Marcin to osoba o niespokojnym charakterze ;)

Kiedyś nie lubiłem swojego imienia. Marcin to było rzadkie imię w czasach, jak chodziłem do szkoły i więcej spotykałem wówczas Piotrków, Michałów, Krzyśków na swojej drodze. A to zawsze fajnie dla dzieciaka było, jak miał kogoś o tym samym imieniu w klasie – podobieństwo itd. Zresztą z imieniem to chyba jak z włosami. Jak masz ciemne, to chcesz blond, a jak masz kręcone, to chcesz proste. Poza tym, z tego co wiem, rodzice rozważali także nadanie mi imienia Paweł, ale kuzynka mamy urodziła pierwsza więc wyszedł Marcin… i dobrze, że tak wyszło, bo już z dwojga złego wolałem być Marcin (sorry Pawły ). Teraz się już przyzwyczaiłem i jak ktoś zadałby mi pytanie, czy lubię swoje imię odpowiedziałbym tak. Szału nie ma, ale tak Dzisiaj mam imieniny i mnie podkusiło, żeby poszukać znaczenia swojego imienia. No więc ochoczo wpisuje w Google, otwieram pierwszą stronę www i czytam: „Marcin to osoba o niespokojnym charakterze. Jest pełen lęku, napięty i gotowy do ucieczki. Ciężko go czasem zrozumieć i trudno tak naprawdę poznać, ponieważ jest introwertykiem – zamyka się w sobie, traci wiarę we własne siły i bywa nieśmiały. Jest bardzo wrażliwy na porażki, dlatego niechętnie podejmuje ryzyko…” Kurna… nic się zgadza I przede wszystkim powinni skasować ten opis w sieci, bo nam statystyka spadnie…Marcin to imię pochodzenia łacińskiego od imienia Martius, oznacza: ten, który jest związany z bogiem Marsem. Przynajmniej to się zgadza… bo podobno faceci są z Marsa… chyba dlatego, że na Marsie nie ma życia Wszystkiego najlepszego dla Marcinów. Wszystkie Marciny to fajne chłopaki. A skąd pochodzą wasze imiona? Znacie ich genezę?