Dziś na warsztacie z „Twardej Empatii w przywództwie” rozmawialiśmy o postawie, którą nazywam Czułym obserwatorem_ką. To bycie w kontakcie z zespołem i każdą osobą z osobna. Umiejętność dostrzegania większych i mniejszych zmian w zachowaniu i nastroju, czytania pomiędzy wierszami np. emocji współpracowników i umiejętność reagowania na nie z troską. Ciekawością, a nie ciekawskością. Czasami nawet prostym pytaniem:  „Hej, wszystko u Ciebie ok? Mam wrażenie, jakbyś od wczoraj był bardziej smutny…”  Ta mała troska to tak niewiele… a tak dużo. Często staje się uchyleniem drzwi, za którymi kryją się prawdziwe odkrycia – z czym boryka się „nasz” pracownik, co jest dla niej/niego ważne, co go/ją motywuje. Staje się sposobem na rozpoznanie…